Os crisois son compoñentes importantes dos aparellos químicos e serven como recipientes para fundir e refinar líquidos metálicos, así como para quentar e reaccionar mesturas sólido-líquido. Constitúen a base para garantir reaccións químicas suaves.
Os crisols pódense dividir en tres categorías principais:crisois de grafito, crisois de arxilae crisois metálicos.
Os crisois de grafito fabrícanse principalmente de grafito cristalino natural, conservando as diversas propiedades físicas e químicas do grafito natural. Posúen boa condutividade térmica e alta resistencia á temperatura. Durante o uso a altas temperaturas, presentan baixos coeficientes de expansión térmica, o que os fai resistentes ao quecemento e arrefriamento rápidos. Os crisois de grafito teñen unha forte resistencia á corrosión en solucións ácidas e alcalinas e demostran unha excelente estabilidade química.
Debido a estas características superiores, os crisois de grafito úsanse amplamente en industrias como a metalurxia, a fundición, a maquinaria e a enxeñaría química. Atopan unha ampla aplicación na fusión de aceiros de ferramentas de aliaxe e na fusión de metais non ferrosos e as súas aliaxes, ofrecendo notables beneficios tecnolóxicos e económicos.
Crisoles de carburo de silicio:
Os crisois de carburo de silicio son recipientes cerámicos con forma de cunca. Cando se precisa quentar sólidos a altas temperaturas, os crisois son necesarios porque poden soportar temperaturas máis altas en comparación cos artigos de vidro. Os crisois non adoitan encherse ao máximo durante o seu uso para evitar que o material quentado se derrame, o que permite que o aire entre libremente e facilite posibles reaccións de oxidación. Debido á súa pequena base, os crisois adoitan colocarse sobre un triángulo de arxila para quentalo directamente. Pódense colocar en posición vertical ou en ángulo sobre un trípode de ferro, dependendo dos requisitos experimentais. Despois do quentamento, os crisois non se deben colocar inmediatamente sobre unha superficie metálica fría para evitar un arrefriamento rápido e unha posible rotura. Do mesmo xeito, non se deben colocar directamente sobre unha superficie de madeira para evitar queimaduras ou riscos de incendio. O enfoque correcto é deixar que os crisois arrefríen naturalmente no trípode de ferro ou colocalos sobre unha rede de amianto para un arrefriamento gradual. Débense usar pinzas para crisois para a súa manipulación.
Crisols de platino:
Os crisois de platino, feitos do metal platino, serven como pezas de reposto para analizadores térmicos diferenciais e utilízanse para quentar materiais non metálicos, como a produción de fibra de vidro e o estirado do vidro.
Non deben entrar en contacto con:
Compostos sólidos como K2O, Na2O, KNO3, NaNO3, KCN, NaCN, Na2O2, Ba(OH)2, LiOH, etc.
Auga rexia, solucións halóxenas ou solucións capaces de xerar halóxenos.
Compostos de metais facilmente reducibles e os propios metais.
Silicatos que conteñen carbono, fósforo, arsénico, xofre e os seus compostos.
Crisois de níquel:
O punto de fusión do níquel é de 1455 graos Celsius e a temperatura da mostra nun crisol de níquel non debe superar os 700 graos Celsius para evitar a oxidación a altas temperaturas.
Os crisois de níquel son moi resistentes ás substancias alcalinas e á corrosión, o que os fai axeitados para fundir aliaxes de ferro, escoria, arxila, materiais refractarios e outros. Os crisois de níquel son compatibles con fundentes alcalinos como NaOH, Na2O2, NaCO3 e os que conteñen KNO3, pero non se deben usar con KHSO4, NaHSO4, K2S2O7 ou Na2S2O7 e fundentes de sulfuro con xofre. Os sales de fusión de aluminio, zinc, chumbo, estaño e mercurio poden facer que os crisois de níquel sexan fráxiles. Os crisois de níquel non se deben usar para queimar precipitados e o bórax non se debe fundir neles.
Os crisois de níquel adoitan conter trazas de cromo, polo que se debe ter precaución cando se interrompe a sesión.
Data de publicación: 18 de xuño de 2023